MAVİ PERİLİ KADIN
Rüzgarın sihirli sesini duyumsayarak
Aşk için ağladığın vakitleri Günün zamansız saatlerinde üstüne çöken yığınla hasreti Ayak izinle kalıcı mutluluğu resmetmeyi bilemedin... İnsanlar köşk içinde yaşarken Sen neden sefalet içindeki yaşamı seçtin? Penceresi olmayan bir odada güneşin ışığını aradın Öfkene yenilip neden dört bucak ellerde yaşam sürdün? Anlatsana ey mavi perili kadın... Güzel endamınla yolda yürürken bile insanların içini dağıtarak binbir hale sokarak Yakınında keşfettiğin lavanta ağaçlarının kokusunu derin derin içine çekemeden Gamzelerinden akan gülüşlerle teninin mis kokusuyla İnceden inceye çok sevdiğin sarı rengin ışığıyla İçindeki o yaşama sevincini hiç kaybetmeden Ömürlük aşkı neden kendine şans olarak görmedin ey mavi perili kadın ey... Mehmet ÖKSÜZ |