Suya İnen Işıklar
karanlığın ışıkları ile sevişiyorduk
yıldızlar vardı avuçlarımızda gölgeler kıpırdasa sevinçler ve hüzünlerin şakacı şarkıları biz bize sarılınca sönerdi ne kadar saklanırsak kollarımızın arasında o rahatsız edici belirti bahçenin kapısını aralayan rüzgardı uzayan bir patikayı yol alır gibi kaybolurdu bütün kaygılar geceyi konuşan ağaçların tasarladığı söze gelmez bin bir bilmece uzun yılların getirdiği kardeşlik duygusu ile dönen sarmaşık olunca bir karınca üzülse duyardık sakızcılar limanında yaşamış eski ölüler rüyamıza eşlik ettikçe çoğalır devam ederdi mutluluklar ayın yamacı gülümsemesini devam ettirir yıkanırdı her gece suya inen ışıklar. |