Mevsim bahar
suların coşup taştığı zamandır
morgüllerin açtığı zaman.
ben soğuk ayazlarda
hüzün yağmurlarında,
gam yangınlarında kaldım ah! deli başım
bir yanım kül
bir yanım gamdan ateş.
hangi dala tutunsam
uçurumlara savurur rüzgarlar …

Çocuk saflığında kaldı hep dal ucunda sevdam
hep öyle masum, öyle kırılgan, öyle titrek
büyüdükçe uçurumlar da büyüdü benimle
türküleri rüzgar aldı, ağıtları bana kaldı hayatın
duyguları hırpalanmış menekşeler gibi
kırık hıçkırıklarla,
bir çocuğun kara gözlerinde hep ağladı gönlüm
hep ağladı gönlüm
gönlümün sılası hep yaralı kaldı

Hep yetim ve ağlayan çocuklar,
yoksul, yorgun ve kederini saklayan anneler
ağır yaralı trenler
yolcusuz istasyonlar geçti hayatımdan…

Hep rüzgar esti tutunduğum dallara
kırık-dökük bir yaşamın cenderesinde
kimsesiz bir çocuk içimde çırpınıp durdu bir ömür
tükendi içimde beslediğim onca sevinç, onca umut
yüreğimin içinde bahara taşıdığım azık tükendi
bahçemde beslediğim umut çiçekleri yok artık
hüznün en ince ve kırılgan yerinde kaldı gül
konuşmak artık hiç bir şey anlatmıyor ah! gönül
ne kadar ihanet varsa suskunluğuma kilitledim
sakla çığlığını
ve
sus

Çok zaman oldu
hayata, umuda, aşka küseli...
çok zaman oldu
bir tenhada melül ve mahzun gönlüm
günler karanlık
geceler hüzün
yeter artık içimin ağıtlarına dokunduğun ey hayat
dünyanın bütün yalnızlıklarına
gözlerim yağıyor şimdi...

İçimde ağır bir deprem
hep yıkık ezgiler döküyor avuçlarıma
hangi kurşun denenmedi ki beni
beni iflah olmaz acılarla vurdular oy karam
dudağımdaki gülücükler çok uzakta kaldı
uyudu gözlerimdeki gelincikler
hiçbir bahara uyanmaz artık
tükendim
bütün ipleri koptu can evimin
acılar bu küçük dünyama sığmıyor artık
ne kadar ihanet varsa suskunluğuma kilitledim
anla...
anla ve sus gönlüm...
anla ve sus
anla

anla ki, aşkın, hayatın, savaşın iflah olmaz Mağlubuyum artık......