SULARA SESSİZ VEDASevgilim sessiz bir saygıyla veda et bana Sonbaharım iki solgun gülden ibaret Manolya ağaçları sonsuza kadar şarkını söylemeli Mor tuvaller gözyaşı dökmeli Eyluller dans ediyor kollarinda Kırık pencerede gazel ve ışık Gülümsemek yetinmek demektir Her şafakta yenileniyor aşklar ne de olsa İncitme kanatlarımı Bir deniz kabuğu içinde inci tanesi gibi düşünmekteyim seni Sessiz veda et Los kumrular kadınına.. Gittin işte ağlayan söğüt ağaçları gibi Sularda salınan devasa bir siyah kuğu Çığlıklar sirenler sonrası hiçlik paradigması Bütün aşklar ölmeden önce çarmıha gerilmiştir ey sevgili Sessiz veda et ayışığında aydınlanan sulara Paradoksa bak Sevmiş miydim seni Kutlu bir ışık Sulara düşerken Şiir Ömriye KARATAŞ |