DÖN ÇIKMAZDAN GERİYEUzar gider kimi gün Üzgüler can evinde Gelmez sanırsın sonu Şu hayat sürgününde Gül geç, abartma bunu İlk kez mi kuşattı gam De gönül kalesini Ne zaman oldu ki tam Çekerken çilesini Düz müydü ömrün yolu Yakınır mı dalından Bir ağaç boy atınca Hangi bulut yolundan Dönmüştür dağ çıkınca Niye büktün boynunu Hadi, gönlünü hoş tut Sil gözünün yaşını Umuda çizme hudut Ürkütme can kuşunu Dön çıkmazdan geriye |