Kimdir, Cennet müjdesine kutlu hadisle eren
Toprak gibi, hava gibi, su gibi hayat veren
Güneş’i ta gök kubbeden ayak altına seren
Her sıkıntı, her çileye, sabırla göğüs geren

Söz konusu olan kişi, Hak’kın sevgili kulu
Kırk yılda bir gonca açan tılsımlı gül kokulu
Cennet esintili melek, sevgili bir annedir
Kanatları nur sırmalı has ipekten dokulu

Kalem koşsa kelam coşsa tarife sığmaz melek
Sanki, gizli Güneş taşır kanadında her telek
Sudan aziz gülden narin nurlu omuzlarına
Hayatın kurşun yükünü nasıl da yükler felek

Sen ki; nurdan yaratıldın melek baştan aşağı
Yağmursuz açmaz sanılan mübarek gökkuşağı
Senin üstüne titrer de, nedense belli olmaz
Hangi annenin ne zaman, neyle sınanacağı

Çöl sıcağı ve susuzluk, o gün Hacer’i sınar
Öyle çetin bir sınav ki; felek, kendini kınar
O annenin niyazından hayat verir Mekke’ye
Cennet ırmağından gelir çölde kaynayan pınar

Hacer, gözyaşı seliyle Hak’kı zikretmeseydi
Yedi kez çığlık çığlığa, yolu katetmeseydi
Safâ Merve arasında fışkırır mıydı Zemzem
Dilindeki içli dua, Arş’ı titretmeseydi

Dünya nimetleri tümden, sunulsa öbek öbek
Hayata tutunmak için, bakıma muhtaç bebek
’’Bir tek annem olsun diyor, yeter de artar bile!’’
Annesi Cennet gülüdür, yavrusu bir kelebek

Tılsımlıdır, bebeğine sarılan her azize
Ninni söyler gül dudağı inciler dize dize
İlaçla dinmeyen ağrı, anne öpünce geçer
İlahî lütuf değilse, bu nasıl bir mucize

Nasıl ifade edilir sana duyulan minnet
İtaat etmek farz oldu, kadrini bilmek sünnet
Bu kadar kutsal olmasan, kâinatın göz nuru
Ayaklarının altına saklanır mıydı Cennet

Bir anne, yavrusu için neler yapmaz ki neler
Işık etrafında nasıl dönerse pervaneler
Öyle dolanır dediler, özetle yeryüzünde
İnsan gözünün gördüğü tek melektir: Anneler