Hangi renkti umut elbet aşina olduğum kadar sevginin hasılatı idi yaşama sevincimi ve coşkumu sunduğum şu yaldızlı yolda acılarımı hatta sakarlıklarımı dahi çok sevdim elbet beni bana sunan güzel Rabbim ve mutabık kaldığım güzel insanları saklı tutarken dualarımda…

Sözcüklerim ne cafcaflı ne sitemkâr
Aşkı kürediğim ömrün de tezahüratı iken şiirler
Kıblemde saklı aşk ve yas mevsimi.
Delişmen yüreğimde saklı nice hatıra
Beni bana sunan ne ise
Yeter ki kabul göreyim Allah katında.

Cereyan eden bir duygu ki umut:
Ölümü irdeleyen karanlığın tekelinde asılı kalsam da
Elbet rengim de coşkum da pembe
Muradım mavi ve de:
Bense asi/l bir rüzgâr olmanın verdiği hızla
Bazen esip gürlerken içimdeki yetime.

Bazen tek kıvılcıma hasret
İlahi Ateşin sıcaklığında kemale ererken
Yalnızlığım da izafi
Ne de olsa yüreğimde saklı nice tezahürü evrenin
Sevgiyle dokuduğum şu teninde ömrün
Rengimle müdahil olduğum bir zümre ki
İnsanlığın ve sevginin tekelinde
Solmadan yaşadığım kadar
Sönmeyen coşkuma eşlik eden her duygu
Kalemin de g/izinde gelip geçerken ömür.

Nazenin bir fısıltı
Az evvel doldu kıbleme
Münafık gölgelerden uzağa kaçmama vesile
Elbet aşkın şakıdığı şu karanlığı dahi
Delen bir ses bir türkü
Umudun frekansı ile eşleşen ümidi
Saçaklarından hayatın
Yenilediğim, yinelediğim miski amber
Sefasını sürdüğüm mevsimin ve kalemin
Elbet aşk ve coşku nasıl da aşikâr.

Künyemdeki ismim
Sedef kakmalı yüreğimden taşan deli mevsim
Müspet bir ruhsa kazıdığım
Hece hece yanılsam da kimi zaman
Varsın ihya olsun dünya ve insan
Kandırmadığım kadar kazdığım iğneyle o kuyu
İçine düşülesi şu şaşkın ruhu
Güncelleyen her şiirde
Tebessüm ehli mizacımda saklı elbet
Koştuğum umutla
Serpildiğim ufku
Yaşanır kılan Mevla’mın izniyle
Müteşekkirim kadere…