zamana tutunma sanatıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın bugün dışarı çıktığım için mutluyum.bir çok tanıdıkla karşılaştım.bir senfoni yorgunu gibi bahara kanatlanmış kuşlarla umutlara inandım.ama savaşın tedirginliği yoktu insanlarda.herkes kendi denizinden bakıyordu karanlığa.işte gün ışığı cömert davaranıyordu aşklara.kırık dökük cüssesiyle yürüyen bir yalnız adamın gölgesinden bakmak güneşe.alışkanlıklar zamanla kazanılmış korkularla yaşamaktır şairlere göre.bu gibi gerçeklerle yaşamak büyütür korkuları.ve aynileşir zamandan anladığımız yalnızlıklar.bu tür hayatın kasvetiyle akşamın ilk ışıkları başlayan bir gece için rüzgarına yakalanmak düşlerin.
taşları seveceksin diyor mimar ağaçları bir ormanda yolculuğun hazzını veren toprak çiçeklere dokunan şarkılar gibi hüzzam içeceksin gün batımından sanatın tutsaklığını anlatır içimize sokulmuş sefalet cenge çıkanları alkışlamış kızlar kan dökmekle sabrı kutsamış felek bir tutam uykuyla geçirilen zaman sabahlamış gibi göğsünde renk armonisi ne anlatmış kalbine geçen insanlar dingin bir ruhla bahçelere inen çocuklar nedim demirbaş 26 ocak 2020 |