kol kanat
kahroluşlarım sende
emziriyorum bir yetim gibi sahipsizliğini yüksek volümle müzik dinliyor kuşlar sabahları buğulanan gözlerim için asfalta seriyorum yorgunluğumu eskide kalmış alışkanlıklar gibi rüzgarı dinliyorum uğultusunda saçların dalgalı bu öksüzler yurduna sığınmış mevsimler bir çiçekle kalbimi dinletiyorum güvensizliğine kaynaşmak adına ruhunun katmerleşmiş iflasıyla |