Anlayamadığım, anlatamadığım
Bir dünyada kısıldım kaldım.
Soğuk bir istasyondan geçiyorum.
Kıyılar buzullar içinde geride yıkık kentler.
Ten yaralı, yürek yaralı.
Yorgunum anlayamamaktan anlatamamaktan.


Doldum kelimelere içi gözükmüyor.
Bir akşam üstü kargaşası,
Yönü bilinmez yalnızlığım.

Sarmaya ç/alıştığım bir yara
Sürekli kendini kanatıp duruyor.

Hiçmiş hayatıma verdiğim anlamlar.
Bir yığın söz bir yığın insan,
Ancak samimiyetsiz.

Güller artık kokmuyor,
Serçeler buralara uğramıyor.
Kurduğum saatler de artık uyandırmıyor.

Kalmak istediğim yada gitmek istediğim bir yer yok.
Bir bilinmezliğe doğru sürüyorum atımı dört nala.

Ağlıyorum kendime en ıssız kelimelerle...
Hiç sormuyorum artık kendime nasılsın diye ..

Sorsan yaşıyoruz, işte

Öylesine...!