Vurgun yemiş tam alnından saatler
Gök gelir yer gider, çözülür dizlerim...
Saçlarından yakalanmış bir yel,
Kaybolan bir yamaç
Ve damlasını arayan bir nehir
Parmaklarımın ucundan adın geçer.
Ağır bir nöbet, alır başını gider.

Bu sevdanın samimi bir yarası var
Yarım bırakılmış bir şiir
Yitik bir aydınlık
Elimizden kayan bir çiçek
Gönle iliklenmiş bir sevgili
Ne ileri, ne geri...

Gece yatmış dört duvarına
Çoktan derinliğini unuttu deniz
Cansız taştan ağır yerden
Gönlüme attığın düğümler.

Bu neyin darbesi, neyin habercisi
En inceldiğim yerden yakalandım
Bekledi toprağı bahar, dağları kar

Sudan su, ateşten ateş
Daha sancısı başlamadan
Bileklerimden aşağısı donmuştu.

Sokağın tan ortasında
İşte orada
Bir çocuk seni bekler
Bir ağıt tutturur bütün bağ
Gecikmiş bir bahar
Kurşun gibi ağır
Bir gözyaşı matemi

Devrilir, başı devrilir dağların
Daha da mı uzakta
Sonun başlangıcında
Yerim hazır
Bugün yarın giderim.