-ı-

Kimseler bilmemeliydi adını.
Seni kendime saklamalıydım sadece.
Çekilip sessizce bir köşeye
Boynumu düşürüp yana
Saçından sakalına
Parmak uçlarımla sevmeliydim usulca.
Şiirlere bile sır vermemeliydim
’Yüzünün yüzüme benzediğini’.

Duyduğum her şarkı seni anımsatmalıydı
Ve ben avaz avaz
Senin için eşlik etmeliydim,
Kendimden geçercesine.
Ama kimseler duymamalıydı sesimi.

Seninle uyumalıydım yıldızları sayarken.
Sana diye uyanmalıydım her sabah,
Çatıda ötüşen martı sesleriyle.

Beğendiğin yana tarayıp,
Omuzlarıma senin için düşürmeliydim saçlarımı.

Kahvemi yudumlarken,
gözlerinden içmeliydim duymak istediklerimi.
Seninle konuşur gibi sohbet etmeliydim
Balkona gelen serçelerle.
Ama kimselere bahsetmemeliydim
Kürek kemiğimden öptüğünü.

Sana diye yolculuğa çıkmalıydım
Tüm zorluklara rağmen yorulsam da
Takatim kesilse de
Bir kaldırım kenarında,
Susmalıydım sarılmalarımızı/kavuşmalarımızı.

İçime işlendiğin gibi korumalıydım renklerini
Kendime biriktirip
Sadece bana çoğaltmalıydım seni.
Sandık lekesi olsan bile
Gözyaşımla temizlemeliydim
Sana olan kıyılarımı.
Ama herkeslerden gizlemeliydim anlamını.


-ıı-

Olmadı, yapamadım.

Sığmadın.
Taştın
Döküldün
Yüreğimden
Dilimden
Kalemimden.
Ulu orta
Bağıra çağıra
Avaz avaz anlattım
Seni, beni, sevgimizi.

Şiirlere bile sır vermemeliydim
Kendime saklamalıydım seni.
Böyle ölmemeliydim şimdi.


ely
dörtşubat.