/dipsiz kuyuların emsalsiz sığınaklarında
müebbet bir sürgündür hayat/
.
.
.
turkuaz hayallerin kaldırımlarında yürürdük hayatın
gecenin esmer teninde yaşardık sevgimizi
ay ışığına asardık sevincimizi
ay,
tenimizde doğardı
mutluluk
yıldız yıldız düşerken saçlarıma
sen
gülümserdin


şimdi
asi bir kaçkındır yüreğim
linç meydanlarında hüzzam bir sevda
faili meçhul bir hüzün asılı kirpiklerime
ve tel örgülerle çevrili
siyaha sevdalı gözlerim..


sensiz narin bir sızıdır ruh üşümelerim
ve esrik bir rüzgara savrulu hayallerim
kırılgan çocukluğumun ihtiyar ağrısı
beli bükülmüş acılarla yoldaş

çöl yangınlarımın bozkırlarında düşlediğim özgürlük
…gitmiştin…
bana sevgiyi öğreten adam
…gitmiştin…



Aşkın namütenahi gülzarından koparıldığım gün nazenin bir gül gibi ağlamıştım. Ama sensiz geçirdiğim her an bir şebi yelda kadar ağır ve sıkıcı.. Patlamaya hazır bir volkan gibi olan belleğim, alabildiğine azad, cevher dolu, hızır dolu günlerin muştusunu fısıldıyor....

Gitmiştin! ! !

3/3/2007
Büşra Arslan Meçin