Ölen biri var inan ki içimde,
Kimsesiz üstelik te çaresiz.
Dönüp durur öyle.
Ölüm sancısını çeke çeke yüreğinde...
Etiketi de yok üstünde,
O kadar çabalasa da, nafile.
Sıradanlığın damgası,
Yeni vurulmak üzere benliğine...

Bir sabah anlayıvermek önceki sen olamadığını.
Nedeni;yaşanmışlarının ağır bedeli mi çelişki?
Doğru olan yoksa,çelişkiyi aşarak öldürmek mi?
Yaşamak mı? Onları kabullenip silip ideali...

Belkide beyninde hissettiğin bu ’ÖRÜMCEK AĞI’
Derinliklere arada bir dalıp gitmenin nedeni,
Gözlerinde yılların silemediği hüznün sebebi,
Ömründe bu yaşta bile,kimim ben sorgulaması...

Anlayanının olmadığı bu dünyada tek başına,
Düşüncelerin derinlikleriyle yoğurulmak yarına.
Gözlerinde hüzün, yüreğinde buruklukla,
Düşünmek ve sonra,var oluş sebebim ne diye?

Sedat DEMİRCİ 03.01.1998 (noter onaylı)