Hava griye dönmüş
İnsanları anlatmakta.
Kokuşmuş kalplerin
Hapsedilmiş duyguların
Esiri olmuşuz
Gökten gelen maviyle
İlahi emirleri doyasıya
Okumak...
Kuşların kanat çırpışındaki
Heyecanıyla,
İnsanlığımızı yaşasak...

Gökyüzünden boşalırcasına
Yağan yağmuru
Eksik yazmışlar,
Giden insanlığın adını
İyice yıkamışlar...


Bulutlar ağlayınca,
Grileşmiş hava
Acının zehrini atmışlar
Karla, doluyla
Yağmurla...


Yağıyor bak gözden düşen
Bir kaç damla gözyaşıyla
Yarışıyor gökyüzü...
Simsiyah, taşlaşmış olan
Kalplere vahiy iner gibi
Denizden taşan dalgalar gibi
İnsanlığımızla yüzleştir bizi....


Gökyüzü insanın kendisi.
Yargılamadan
Uçurmalı yürekleri.
Burun kıvırmadan
Rüzgara kaptırmadan kendini
Şimşek çakar gibi
Kelimelerimiz.
Kendimizi anlatırız.
İnsanın sözü deri gibidir
mana da onun içinde.
Gökyüzüde öyledir
Her rengi barındırır içinde..
Turuncu, mavi, gri, beyaz
Sözlerdeki farklı mecaz.....

Kelimeler gökyüzü gibi
Mavi olsun,
İnsanlığımızla
Kainatı yıkayalım
Yıkandıkça
Rahmet denizine yelken açalım.

Gökyüzünün öğrencisi olmak duasıyla..

MERYEM KARAPINAR