Siyah İle Grinin Savaşı
Siyahla ile grinin savaşı gibidir
Hayat... Siyah, her rengi barındırır içinde Gri, hüzün gibi görünsede İçinde bir yerlerde ümidi saklar Bulmak mı, nasip... Nefret etmek, siyahın tonlarından Kolaya kaçıs, savaşsız Ümit, sevgi, özlem, vuslat Dedimya grinin tonları Kalp ağlar, göz güler mi sahi Mecbursa, evet Dedimya, siyah ile grinin savaşı hayat Sonuç, muamma Ümit, beklemek,sabretmek belkide Olmayacağını bile bile Gönülde yara Dilde sukut Gözde nem Olan biten işte bu Peki ya SEN |
“Ablacığım”
Siz ki benim iki kız kardeşimden birisi olmanıza rağmen, aradan epeyce yıllar geçmiş, sizin gibi değerin halini ahvalini sorup sual edemeyişime mi sayfanıza hiç uğramayışıma mı, yanayım şaşkınım.
Umarım bu şaşkınlığım devam etmez.
Yeni yeni eserlerini yakinen takıp edip üzerime düşeni yaparım.
Sayfamı irdelerken ismine rastladım.
Ve haliyle serap görmüşler gibi sayfana daldım.
Siyah İle Grinin Savaşı
Bu şiiri bir yudumda okudum. Okumayı da çok seven biri olmam hasebiyle dakikamı bile almadı.
Şiir benim dünyamda bir devrim, bir heyelandır.
Şiir yazmayı tam becerebilsem 7/24 saat yazarım hiç üşenmem.
Yazmayı sevmeme rağmen bir şiir yazayım dedim “OĞUL” adını verdim iki üç kıta yazdım gerisi tıkandı kaldı aradan dört yıl geçtikten sonra ancak tamamlayabildim.
Şiirinin bana göre her bir satırı hatta her bir cümlesi, gönüllere birer nişane olarak takılmalı.
Şiiri tetkik edişimde satırların cümlelerin değerlerini bir birinden ayırmada çok zorlandım.
İçinde bana göre en cana yakını olarak şu satırla sonlandırmayı yeğledim.
"Kalp ağlar, göz güler mi sahi
Mecbursa, evet" Ne güzel cevap "MECBURSA"
Denilir ki "yara" mahrem yerde olunca, acısı da feryadı da fena oluyor.
Çünkü hiç bir yakınına dahi ya bir el at şu yaraya merhem ol diyemiyor insan.
Kalemin kavi gönlün arzuladığın değerlerde olsun.
Sevip saydığın güzel insanlarla gönül hanende hep huzur içinde olasın.
"Değerli Ablam Benim..."
Hüseyin DAĞLAR