Dışarısı kasvetliydi;
Kendimi, sonbaharı ve gökyüzünü aldatmayacağım.
Çünkü deniz de benden bunu beklerdi.
Martıların adalara yönelmesi gibi,
Ben de ona doğru yöneliyordum.
Ama bu hüzünlü yapraklar yine de beni ele geçiriyordu.
Ve dışarısı kasvetliydi;
Aydınlığımı yitirene kadar çığlık attığımı kimselere söylemeyecektim.
Çünkü dağlar da benden bunu beklerdi.
Güneye giden serçeler gibi,
Ve kalp ağrısı beni ele geçirmeden önce,
Dışarısı kasvetliydi;
Aşıktım, sarhoştum ve yalnızdım.
Martıların adalara yönelmesi gibi,
Ben de onun o mucizevi kalbine doğru yöneliyordum.
Bunu şimdi nasıl inkar edebilirim?
Evet, dışarısı hala kasvetlidir.
Ve benim kekik bahçelerim gibi biraz da karmaşıktır.
Fakat onun o güzel kokusunu şimdi nasıl inkar edebilirim?

Meral Meri /Söğüt Ağacının Gölgesinde / Dışarısı Kasvetliydi