KAMA'LAR
Ufak bir bahçeden
Sarkıyor sarmaşıklar içinde kamalarla İnce bir çizgi çekiliyor önüme Dönüyorum bir kaç kez Tekrar ve tekrar aynı zamanda Ölüyor ciğer parem sonsuzluğa Açılan kapılardan bakarak gözleri Kül olurdu sessizliği suyunda İçti sessizliği tekrar tekrar uyandı Ateşi söndü göz göze göreydi Unutur muydu hiç kamaları Ölüyordu gözleri gözlerinden ırmaklarla Şayet etti ki ölmeyi salınarak bahçesinden Kamalar içinden tekrar süzülmeyi |
Her zaman özel, her zaman güzel eserin
Kutladım yazan kalemini, yüreğini ve eserini
Şiirle kal, dostça kal, hoşça kal