SİYAH KUŞLAR
İşte burdayım
eski bir şarkının kıyısında zilzurna akşamların güvercin uykusunda ben sarhoş olmayı öğrenemedim hayat hızlı ölüm pusuda vaktim olmadı terimle suladım şehri Tenim hüzün koktu gece vardiyalarında. ak bir dumana selam durdum bulutlar uykuda yıldızlar pusulasız siyah kuşlar çaldı düşlerimi ayaz rengi bir uykusuzluğa uyandım kanım çekildi, adım silindi. Tekil bir sonsuza dokunuyor tel örgüde kelebek gölgesi zaman sizin gülüşünüzdü hüzün damıtan acı değirmenlerinde sonra gökyüzü koktu çocukluğunuz yorgun kuşlar neler anlattıysa geceye o kaldı elimizde. İşte, şimdi yeniden dönüyorsun kendine eskimiş bir yangından arta kalan bir avuç köz var ellerinde nasırlı, pas tutmuş zamanlardan hüzün bulutları birikiyor hazırlan yağmur yağacak yalnızlığın bir saçak altı bekliyor dizlerinde yaralarla sessizliğinde. Latif Köybaş |