HER HÜZÜNLÜ ŞARKIDA BENİ ARA...Bir acı nağme düşünce dile, ....Yine kanadı yara ......Son sözüm bu, ........Her hüzünlü şarkıda beni ara Gurubun kollarına yapayalnız Dalından kopan bir gül gibi solgun bırakılış Bu terk ediliş içimde serencamdır Dilimde hüzünlü bir şiir olan bu kaçış Damarımda deli dolu dolaşan Kanadıkça kanatan acıtan kırık camdır ...Giderken öylece gittin ....Elveda bile bırakmadın rüzgara ......Son sözüm bu, ........Her hüzünlü şarkıda beni ara Üzerime art arda yıldırımlar çığlar düşüren Fırtınalar koparan bu olmaz olası sevdanın sonu Ya kendi içime sürgün yada damdır Adına seslenen, geceye hece hece şiir üşüren Şu eskimiş kalemime darağaçları kuruldu Cezam apansız sorgusuz sualsiz idamdır ...Adını da silmişsin ....Varıp o eski duvara .....Son sözüm bu ........Her hüzünlü şarkıda beni ara Bu koyup gidiş,bu unutuluş sonrasında Ardın sıra koşmadım seslenmedim desem de Hala boşluğu inleten sessiz sedamdır Sabahın ilk ışıklarında yalnızlığa vurulan Bu şiiri akşamın alacasında çentik çentik yazan Hep buhranlarla yoğrulan şu garip adamdır … Hiç duymasan da bu şiir sana son vedamdır Muhammed Mehmet GÜL |