baharı çeken yüzün
hayatının baharında
yalnız erzurum garında güneşi esirgemiş gök her akşam perdeleri çek savrulsun rüzgarda yaprak soru toprak neden çorak çamur içinde çocuklar evcilik oyunu oynar küsmüşler güneşe sanki gün doğar yüzlere belki aydınlık kokar türküler küflenmiş ekmekte hüner kırgangıcı özleten güz birazda sevgiliyi üz |