Kalbim Tenhada
Sorgulanması elzem bir hayatın ortasında
Yalnızlığın çıkmaz sokaklarını arşınlarken Biraz tereddütlü, biraz tedirgin Korkum... Ya kaybolursa kalbim tenhada Korkma ey gönül... Bunu sana, Titreyen ezgilerle lisanı hal söyler Çölün ortasında yeşeren kuru bir dal söyler Yankılanırken boş sokaklarda bir hüzün kampanası Taşlı yolları başıboş arşınlarken Biraz üzgün biraz dalgın Ağırlaşır... Adımlarım duyduğum her kahkahada Dalma ey gönül... Bunu sana Kirpiklerden dökülen boz bulanık sel söyler Kırçıllaşan kakülünü dağıtan yel söyler Yapraklar savrulurken hafif bir rüzgarla Uçmayı unutmuş göçmen bir kuş gibiyim Biraz şaşkın, biraz ürkmüş Yürürüm... Labirentler çıkar karşıma her vahada Durma ey gönül... Bunu sana Yangın sonrası yağan yağmur,dağılan kül söyler Reng ahenk çiçekler, lale gül söyler Kadim kitaplar, tozlu raflar arasından gelirim Ufka asılı bakışlarım yol yorgunudur Biraz sessiz biraz yılgın... Yine de... "Umut Var" yazar duvardaki o eski levhada Yılma ey gönül... Bunu sana Kıyısında dinlendiğin deniz, kumsal söyler Çocukken okuduğun onca masal söyler Dem bu dem... Vakit ol vakittir... Uzayan gölgem kuru bir ağaç gibi düşer toprağa Biraz mahçup biraz küskün Sonra apansız... Rüzgar eser, fırtınalar kopar her sayhada Küsme ey gönül... Bunu sana Kah, eli tutmaz gözü görmez bir lal söyler Kah, damarda ağı, kah yüzde melal söyler Muhammed Mehmet GÜL |