sesinin ahenginde gel de uyut düşlerimi
düş artığı bir hayat düşmesin payımıza

//

yokluğuna kilitlenmiş bak yine koca bir şehir
tek tek lambaları sönerken sokaklarında usulca
her köşe başını tutmuşken hüzünlü anılar
dudaklarımın kıyısında intihara meyilli susuşlar

ki.. sen

çocuk haylazlığı gibisin boğazımda koğuşlanan
bir tutam yalnızlıksın avuçlarımın ayasına sığınan
ve döngüsünü yitirmiş bir bahar ertesiyim şimdi
sarı bir hazana inat yeniden yeşerirken sana


haydi gel kipriğinin ucunda uyut tek tek düşlerimi
gözlerinde sevdaya bulansın aşka susamış duygular


şimdi yanık bir ezgi tadında bak bütün susmalar
bağ bozumunda aşka uzanırken bütün duygular
ve gecenin kuytusunda kendini demlerken martılar
sen yanık türkülerini söyle dağılsın karanlıklar


ve unutma
her aşk kendi kitabını yazar vuslata ermemiş bir eylül akşamında