umut yok
umut yok
denize ulaşmaya korkan martı misali usandım kırgın bulutlarına sığınmaktan ve ben... gün doğarken kanatlarımın ucuna inatla hüzün bulutlarında ağırlardım kendimi kuzey rüzgarlarında umutlarım savruldukça ki sen.. hayali imkansız düşler ülkesisin benim için ve ben yılgın yokuşların yorgun yolcusu ne kadar susasamda sana aşkına yok oldum kalbimim çıkmazlarında oysa ki ne düşler kurardık yarınlara umutlar ekerdik her sabahın koynuna bir sen olacaktın bir de ben her güneş umutla doğacaktı bahtımıza ama olmadı belki de olamadı buydu bahtımıza yazılan hazan dolu bir son bahardı kıblemize çıkan ve sonra savrulduk sam yellerin de med cezirlere düştük farkına varamadan ve gel görki şimdi ne haldeyim kaybolmuşum ıslak kaldırımların sokakların da penceremde ki güllerim solmuş bir bir hazan uğramiş yarınlarım ki umut yok aşka zaman kalmadı hayatımda |
Yine güzel di be şairem...
Sevgimle...