EYLÜL KOKUSUŞiirin hikayesini görmek için tıklayın YARPUZ DERGİSİ’NİN SON SAYISINDA ÇIKAN ŞİİRİMDİR.
EYLÜL KOKUSU
Yaralı bir kırlangıç konmuş yüksek bir dala Çamların iğnesiyle yuvasını dokuyor Yaprağın veda vakti hüzün saçarken yola Rüzgar ıslık çalarak bir buselik okuyor Güneşin yüzü solgun dağıtmış saçlarını Bulutların gözyaşı ıslatmış uçlarını Ebemkuşağı sarmış dağın yamaçlarını Göğün kirpiği nemli her yer Eylül kokuyor Sarı elbisesini giyinmiş koca çınar Çobanını bekliyor dağlarda akan pınar Yapraklar ihtişamla renk renk defile sunar Taba kızıl ve haki başı sarı çekiyor Soyunmaya başlamış kırılgan salkım söğüt Sandım gök delinecek bulutlarda bir ağıt Yaşlı köknar kesilmiş yapılmak için kağıt İki ormancı gelip usul usul çekiyor Közde kahvenin tadı Eylül’de bir başkadır Yazılan tüm şiirler ayrılığa aşkadır Titreyen dudaklardan dökülen hep keşkedir Hazan girince ömre kalbe hüzün çöküyor Çalıda dertl dertli çalıkuşu öterken Yediveren gülleri solup solup biterken Yüksek dağ evlerinin bacaları tüterken Hicret ediyor kuşlar yine yaprak döküyor Kızarmış sarmaşıklar ayvalar sarı sarı Geçti yazı ömrümün belki bu sonbaharı Hayat bilançosunun kapanmıyor zararı Kader gülsün dedikçe kaşlarını yıkıyor Sonbahar deyip geçme tefekkür mevsimi bu Doğumdan ölüme dek hayatın resimi bu İlkbahar diriliştir doğanın tılsımı bu Teslimiyet çıngısı yüreğimi yakıyor. Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ 25 Ağustos 2021 |
Saygı ve selamlar.