BİR KAHVE İÇİMİ

Öksüz çocuklar gibi kimsesiz ve yalnızım
Gittiğin günden beri dinmiyor gönül sızım
Aşkının mahkumuyum böyle yazılmış yazım
Sen yüreğimi yakan tarifsiz bir kedersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Sen yokken görmüyorum, gözümün feri sensin
Gelmezsen çok üşürüm, kalbimin hârı sensin
Başka sevda istemem, gönlümün yâri sensin
Aşka kanat açalım söyle canım ne dersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Aldığım nefesimsin gidersen yaşayamam
Ayrılık yükü ağır, gücüm yok taşıyamam
Sen benim güneşimdin mum ile ışıyamam
Hani gülmeyi bana borçluydun ya ödersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Kafam hafif dumanlı sana ihtiyacım var
Her günüm hüzün dolu her gecem ayrı efkâr
Söyle eski günlerin hiç hatırı yok mu yâr
Yüreğin taş mı senin hâlâ kin mi güdersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Sensiz gül hatmilerin yüzü hiç gülmez oldu
Hercai menekşeler saksılarında soldu
Bırak artık inadı bak yine akşam oldu
Sen alnıma yazılan en muhteşem kadersin
Bir kahve içimi gel sonra yine gidersin

Sarı bakır cezvede tuzlu kahve pişirdim
Yine eskisi gibi köpüğünü taşırdım
Fincanın kenarına gözyaşımı düşürdüm
Bir yudum içiversen mutluluğu tadarsın
Bir kahve içimi gel, sonra yine gidersin.

Nurgül KAYNAR YÜCE