Küllerin DansıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yandı küllerinden yeniden doğmak için...
İzledim En sakin görünen yerinden kırılıyordu deniz Bir cesedin sevebilme kabiliyetiyle okşuyordu tenini kumsalının Veda etmeyi tamamladığında Hiçbir bir iz bırakmıyordu ardında Defalarca bir olmaza takılmış gibi kaderini sil baştan yaşarken Kaybettiğini sandım Ama yanıldım Ayakta kalan varlığıyla Başka derinlerde tüm heybetiyle şavaşıyordu oysa İzledim Silinmenin getirdiği özgürlüğü Hafızanın yanılgısını Adı konulamamış bir duygunun serpintisini alıp koynuna Uyudu Sadece uyuyordu sandım Yanıldım Oysaki Yüzyıllar sürecek kadar büyük bir arzuyu doğuruyordu o anda Anladım ilk yemin böyle yazılmıştı dağa taşa İnledim İlk ağlamam değildi bu Dudaklarımı parçalayan son hıçkırık da olmayacaktı farkındaydım aslında Kırıldığım yerden büyümeye başladı içimde yeni bir direnç Asla düzelmez dediğim o yıkıntıya köklenip tutundu hayata Dağıldığı yerden toplarken saçlarımı Nihayet gururla bakıyordum aynadaki bana İzledim Saatlerce izledim Görmeyi öğrendim sonunda y... |
İzledim
Gözlerimi kamaştıran ışığı
Gözlerim kör oluncaya kadar!
Enfes-ti.