Bİ-ÇÂRE
Esrarengiz duruşun, beni tutkun eyledi
Hem tutkun, hem de vurgun, dahi kulun eyledi Kalabalık içinde yalnızlığı yaşatıp; İçimin tenhasında, beni meskûn eyledi Ne kadar beklemiştim vuslatın hayaliyle Bir hicranın ardından, beni dil-hûn eyledi Hayattan, daha fazla; bekleyiş yordu beni Kalmadı hiç tâkatim, beni zebûn eyledi Ne desem, ne söylesem; kendim duydum sadece Kelâmımı tüketip, beni suskun eyledi Ve nihayet sonunda, sırlarımla beraber Neş’eden mahrum edip, beni mahzûn eyledi Leylâ’nı hayaliyle, bi-çâre düştüm yola Gönlümün sahrasında, beni Mecnun eyledi Sükûti senin derdin, dert mi benim yanımda Çaresiz bir sevdaya, beni vurgun eyledi |