Abdurrahim Karakoç’a saygı ve rahmet ile

Karakoç tanıttı herkese seni
Aslında “bir” değil çoktun Mihriban
Varlığını kimse bilmedi ama
Gönüllerden gönle aktın Mihriban

Lambada aşkından alev titriyor
Cemalin hayalden asla gitmiyor
Sensiz olan yerde baca tütmüyor
Alevsiz, ateşsiz yaktın Mihriban

Saçların sarı mı siyah mı bilmem
Seni sevmek sevap mı günah mı bilmem
Gizlice buluşmak mubah mı bilmem
Sıklete gelmeyen yüktün Mihriban

“Tabiplerde ilaç yokmuş yarana”
Dediler: Boş yere çare arama
Sanki zehir kattın tatlı şırama
Bağrıma saplanan oktun Mihriban

Kendinden geçermiş seni görenler
Neredeler şimdi seni övenler
Hayali yazılmış nice divanlar
Aslında dünyada yoktun Mihriban

Akıl inkâr etti, gönülle seçtik
Serden geçemedik, ne senden geçtik
Ne kavuştuk sana, ne de vazgeçtik
Akılda, gönülde cenktin Mihriban

Sayın beş mi on mu bilmiyor kimse
Keşke biri onu görmüştüm dese
Karamsar olup da düşme yeise
Sükûti’ye göre tektin Mihriban