Vururken sensizliğin sahiline
Hüzzam dalgaları
Sen
Önce hakim oldun verdin hükmünü
Sonra cellat oldun çektin epimi
Bense dağlamak istedim çoğalan öfkemi
Şahlanan ateşin harında
Vurulunca düşlerim yemyeşil baharında
Bulutlara dayadığım merdivenle
Yetişmek istedim
Bir kumrunun kanatlarında
Cennete uçan bakışlarıma
Ay ışığında gezinirken derbeder hayatlar
Kırmak istedim yıkılası gururumu
Odun misali
Binbir soru takıldı aklıma o sıra
Cevaplayamadığım
Bilmem kaç harabe şehir gezdim
Böyle derbeder
Kaç rotasız yolcu gördüm heybesi ayrılık yüklü
Yol kenarında,çölün tufanına yakalanmış gibi
Yıkık gördüm sevda katarlarını
Bilmem hangi kırk harami soydu
Dolaşırken sensizliğin caddelerinde
Bir sigara daha yaktım
Hiç içmediğim halde
Vurdum o sıra anılarımın kalbine bir balta
Nedense sızlayan yüreğim oldu
Sonra ayırdım sensizlik sokağının her köşesini
Şurası ilk defa buluştuğumuz yer
Burası el ele tutuştuğumuz yer diye
Arabesk şarkı misali
Ve sonra yanlız kaldım
Hınca hınç kalabalıkların arasında
Boşuna üfleme küllerime
Zaten sensizliğin ortasındayım
Sensizlik caddesinde
Zaten tutuşturmuş ateş her yerimden
Yanıyorum zaten
Yanıyorum işte
Öyle bir yangın ki bu
Dumanım görünüyor millerce öteden
Bilmem!
Kaç santigratta eriyor duygularım
Sensizlik caddesinin ortasında
Bilmem!
Kaç kilometre öteden duyuluyor çığlıklarım
Sensizlik caddesinin ortasında
Ateş usul usul sararken tüm bedenimi
Rüzgarda savuruyordu közlerimi
Bilmem!
Hangi ayrılık rüzgarıyla
Neresine savruldu kalbimin külleri
Sensizlik Sokağı’nın
Bilmem!
Neresinde kaldı gözlerim
Sensizlik Sokağı’nın
Ateş küle çevirirken son zerremi
Sen
Önce benzin oldun tutuşturdun son hücremi
Sonra su oldun soğuttun küllerimi
Bense
Kalbimin şah damarına bir jilet attım
Serinlemek için
Nedense fışkıran SEN oldun....