ŞİİRİMİN ANASI
kiminin tezgahında dokuma bir halı,
kiminin kovanında bal yapan arı merak ettim sordum; ötmeyen bülbülleri kafeslere kapatılmış dilleri sevdanın ayrılığa düştüğü mapus, dilleri veya ne fark eder dinleri yozlaşmış bu insanların zihinleri. kiminin kanatırcasına gülleri okşaması, kiminin saçlarını rüzgara ödünç vermesi merak ettim sordum; ağlayan gözleri sevdanın ayrılığa düştüğü mapus, düşünceleri veya ne fark eder hissettikleri kayalaşmış bu insanların kalpleri anası mı bu şiirin? ya da başka dille teması. sevdam bütün tabulara karşı. ister bir karıncaya, ister komşunun kızı Emel’e sevdanın ayrılığa düşmesine yardımcı olan herkese. |
düşünceleri veya ne fark eder hissettikleri
kayalaşmış bu insanların kalpleri
Kesinlik öyle
bazen diyorum ki bu devrin insanı değilim ben
seven tek bir kalp bile yok
aşklar dostluklar hepsi çıkar üzerine
yüreğinize sağlık...