kar balkonlarıyaz koptu ayrı yönlere dağılan rüzgarlarda saçlarımın kımıldanışına tanık dokunmalar beni şarkılarından düşürdü/ ışıklarından... ötelere gittim ve biraz daha şehirler geçtim yorgun çatlak bedenimde yaşlanmış tarih soğuk geliyor yeni doğmuş gibi yaslan kendime bir ağaç daha kanarken sabah ölümle başlıyor gecenin kıskacında güneş içimdeki çocuktu hapsetmeden önce ırmakları gözlerimin tonuna... yüzümü toprağa gömen masalın uykusuzluğunda akşamları susarım deniz ölü şairler toplar karanlık bulutlardan özlerim kar balkonlarından umudu boyna genişleyen yara içimde büyüyen acı yürür hüzün odalarına cebimden akan sonsuzluk boşluğa atılan yarınlarda kağıttan gemiler kırık ayları yüzdürür bakakalırım şiirler düşerken ayrılığa bakakalırım durmadan çocukluğuma dudağımdaki sessizlikte susar kelebekler ve herkes... cama dayalı çığlıkta ölü bir bahar halbuki güneşini içerdim gökyüzü teninden kendimi uçurumlarda sınıyorum yalnızlık yeşilleniyor ben soluyorum sesimi de al ..... |
Güzel bir şiirdi
Yüreğine ellerine sağlık