HÜZÜNLÜ DESTAN
Ah...İçimde dinmeyen hasretimin sızısı
Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan... Gönlümde beslediğim sen alnımın yazısı Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan... Kapkara gecelerde yürekte saklı yerin Ben olmak istiyorum şu hayatta kaderin Gün görmeyen yeri var, içimde hisler derin Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan... Düşlerimi süsleyen, nazlı, ürkek ceylanım Bembeyaz kardelenim, hiç sönmeyen yangınım Teslim oldum ben sana, vurgun yedi sol yanım Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan... Efsunlu gözlerinin tesirinde kaldığım Varlığından hep neşe, bin yıl ömür aldığım Boş gönül sarayının kapısını çaldığım Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan... Surat asar yıldızlar senin şavkından söner Yüzün düşer geceye, vakit mehtaba döner Ver uzaktan bir buse, yürekte ağrım diner Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan... Selamını sorarım seherde esen yelden Utanmaz mı gülistan gamzende açan gülden Leyla’dan müjde yoksa Mecnun döner mi çölden Bu öyle bir sevda ki sanki hüzünlü destan... Hatice Olkuner |