NE FAYDA
Bu gözler ki sinemden kederli yaşlar döker
Çaresiz kalır zaman umut etsem ne fayda Şu ruhu bedenimden hoyratça alıp söker Ruh acıya ram olmuş umut etsem ne fayda Tükendi kelimeler, dil sükûta büründü Ateş-i hecrdir yakan , özde ahzân göründü Sanki makberdir leyâl, cismim gamla arındı Hayal edip düşlesem umut etsem ne fayda Elem sirayet etmiş, bu can bahtiyar olmaz Her savaş bir yenilgi, hayal gerçeği bulmaz Beyhude geçer ömür, beşer kıymetin bilmez Tüm hakikat aşikâr, umut etsem ne fayda Zihin melâl denizi, beden desen tâkatsiz Solmuş bütün Gülşen’ler, gönül bağı hasatsız Ruhu ölmüş bedenler yaşar amma hayatsız Şu ahval de yarına umut etsem ne fayda Hatice Olkuner Üstadın kaleminden Melâl sardı beni bil ki dardayım ey yâr Bedenim de isyan ruhum eyledi firar Gönlü küsmüş yârin dili ayrılık sunar Yalvarsam yakarsam, umut etsem ne fayda Sözle yaraladım o yâri yâr küsmüş belli Mektup saldım yâre, haber vermiyor teli Gördüm ki o yârin bana kalmamış meyli Ağlasam yansam da, umut etsem ne fayda. Kul Seyyahım yandı, üzgün hasta bi çare Davetim daim haneme o nazlı yâre Bu kederle zor yaşamak, girerim kabre Anlatsam derdimi umut etsem ne fayda.. .................................................Kul Seyyah |
Kurgusu,duygusu harika dörtlükler.
Şiir sanki pişmanlık duyguları hakimiyetinde
Kendini anlatma çabasında bir sevenin figânlarıydı.
Değerli şairim,kutlarım gönül sesinizi,emeğinizi.Saygıyla,esenlik dilerim.