YAZ KALEMİN AĞLASIN
Yükü ağır gönlümün, yankılanır sinede
Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın... Onca dert, ızdıraba sabrederim yine de Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın... Düştüğüm bu sevdanın vuslatına ermedim Açan gonca gülüme dokunup da dermedim Yâr dışında kimseye bir umut da vermedim Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın... Kaderime sözüm yok, ben bahtıma yanarım Duyduğum bir çift söze, aldanır da kanarım Şu gönlümden düşeni ahlar ile anarım Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın... Çoğaldıkça dertlerim ben dünyada duramam Yıkıldıkça umutlar artık hayal kuramam Zaman akıp geçiyor, menzilime varamam Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın... Yâr bilip dost dediğim bir selamı salmadı Çektiğim bu çilenin miadı da dolmadı Ne gece ne gündüzün, bir huzuru kalmadı Duy yüreğin sesini, yaz kalemin ağlasın... Hatice Olkuner |