SEN DUYMASAN DA
Ne çok değiştim senden sonra
Gün be gün çoğalırken yoksunluğum Git gide büyüyor yalnızlık içimde Sensizliğe bıraktım kendimi Gece gibi sessizim Sustukça bir sen bir sen daha oluyorum Ben beni unutuyorum sende Sen bulmasan da beni... Kayboldukça sevinçler birer birer Güz mevsimini anımsatır oldu yüzüm Eksildi o sevdiğin gülüşüm Yazdan kalma günleri yansıtmaz gözlerim Sana baktığı gibi sıcacık değiller artık Buz gibi soğuk üşütür bakışlarım Sen görmesen de beni... Hasretini yüklenmiş gözbebeklerimden taşar hüzün Kirpik uçlarımdan süzülür usulca Okşar yanağımı tıpkı ellerin gibi İşte o zaman daha bir üşütür yokluğun Sarılırım anılarına ısınmak için Sen sarmasan da beni... Ayrılığın yasını giyinmiş ruhumdan Matem havasını solur ciğerlerim Yakışmaz tenime siyahtan başka renk Beklenen o bahar gelmez Sensiz geçen zamana birikir öfkem Bastırılmamış isyanlarım büyür Sitemkâr yüreğimden yükselir çığlıklarım Sen duymasan da beni... Hatice Olkuner |
Yüreğinize sağlık duygularınıza bereket.. güzel dizeler, kendimi buldum..
Kaleminiz daim olsun