Esaretin KokusuŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ve bir gün gittin hem de asla geri dönülmeyen o yere...
sen bana boynu bükük mevsimler bıraktın ben de sana koynumda esaretin kokusunu giyinmiş menekşeler büyüttüm sen bana karanlığın sıfatını giydirdin ben de asılı kaldım sonsuzlukta Tanrı’nın takvimde lanetlediği o gün gibi işaretlendim oysaki ışıltılı bir yaz gününde rengarenk kanatlarındaydım bir kelebeğin az biraz kirlenmiş de olsa bir çocuğun gamzelerindeki sestim kabına sığmaz aşk masalları büyütürdüm gözlerimde tenimde eserdi baharlar kuşlara bulutlardan yuvalar düşlerdim ama sen gittin her adımın dünyanın kalbine çakılmış bir çiviydi ve ben kaldım öyle bir kaldım ki kaldığım her saniye cehennemin alevleriyle bedenime kefenler giydirdim sordun ya gökyüzü neden böyle kızıl diye sen bana boynu bükük düşler bırakınca öyle çok kanadım ki başka hiçbir rengi tenime kabul ettiremedim y... |
Hayat bir sahne sanki ve roller görevleri bitinceye kadar belki.
Sevgimle içli kalem..