sensizlik içime düştüğünde karanlıklara vuruyorum kendimi
soğuk ve kimsesiz sokaklar senin yerine tutuyor ellerimi
sana yenik bu kadının aşkından başka yoktu ki hiç birşeyi
şimdi senin yerine yokluğuna bıraktım kimsesiz bedenimi

derin bir çığlıktı ki kalbimden gelen susturamadım sen gideli
gökyüzü ağlıyor kaldırımlarda damlaların hıçkıran sesi
yıldırım ışığında yine senin yüzün gökyüzü kahrediyor beni
hergece kapında uykuya dalışlarını izliyorum sevgili

senin yaptığın denizin ortasında bağlamaktı ellerimi
öyle yoksul öyle çağresiz boş bıraktın hayallerimi
hazin bir aşkın anılarıyla yüklü bir gemi misali
kayboldum dalgalarında anlardın hatırlasan geçmişi

ruhuma sarılan ayrılık ödeyemez sensiz geçen günleri
canıma kastedercesine bir ressam sana boyuyor geceleri
zor geliyor seni ayazlara bırakıp karşılamak güneşi
hergece sokağında dahada derinleşiyor aşkımın ayak izleri...