Otuz sekizKaranlık bir kuyunun ağzı gibi açılan ninenim gözleri 38’ in özetiydi. O anlatırken kaybolurdu acının içinde biz tarihin eşiğinden bakmaya ürkerdik. Babamın gözler sisliydi hep mavi Gökyüzünün sisi çökerdi üzerimize daldıkça bakışları 38’ e.. Yatağında ölenler anlayamazdı süngünün ağzıyla parçalanmış bedenleri... Sürgünde kaybolmuş çocukların gözlerinde asılı kalmış cinayet sahnelerini kimse silemezdi. Kanla yazılan tarihi kalemle silmeye çalışanlar yanılıyordu, gerçek orta yerde kendini hatırlatmak için sebepler yaratıyordu... Dağların, taşların, Munzur’un hafızasına kazılmıştı 38... sude nur haylazca |
Buydu, dedelerin anlatmak istediği
Gözyaşları tükenmiş bebelerdi yani
Anaların sütsüz memelerine asılı kalan
Büyümuş gözleriyle yalınayak çocuklardı
İste onlar, tesellisiz açlıklarıyla resimlendiler
... tertelenin buğusu sinmiş tenlerimize
Ve mührü silinmez bir vahşettir,
Sancılı bahtımızın karanlığına kazınan.
Heidi Korkmaz 4 Mayis -2000"
İşte... Yıllar önce yazdığım şiirimden bu bir kaç dize, yaraların hiç kapanmadığının derin acısıdır tenlerimizde, nesiller boyu...
Sevgiler, saygılar bıraktım acılı kalemin başucuna....