Bir ikindi vaktinin hüznüSakınır düş kırıklığından Bu çağın yorgun insanı Ama umut etmekten de usanmaz Korkarak hayal kurar, ve uslanmaz! Sabahın çiyinde gözlerinden arzular dökülür, doğar kalbinden dünyaya derinden edilmiş dualar. Öğlenin paydosundan istifade ederek, hayatı durdurur ve düşünür; nasıl değerlenir bu yaşamak? Sahip olmak, sevmek, istemek, özlemek... Hiçbir şeye değmezmiş meğer üzülmek! Hüzünlü bir ikindi vakti çöker sonra, ve kalpte tarifsiz bir ıstırap peyda olur. İkindinin hüznü ağırdır, zordur. Akşama, karanlığı getirir yorgun insan, karanlıkta yoğrulur günün çilesi. Sonra hep istemek kalır yatsı vaktine, elleri titrek kulların. |