Sessizlikle Savaşan Ruhum
Yürüyorum şimdi karanlık
İstanbulun sisli sokaklarında. Belki yolun sonunda, Sana varacağım diye, Umut edip yürüyorum. Hissediyorum senin etrafında, Dönüp dönüp duruyorum. Senle dolu ama bir o kadarda, Senin olmadığın yollarda yürüyorum. Şimdilerde düşlerimi, Birazdan Başlayacak Olan, Gecenin koynuna bırakıyorum. Ağlayan yüreğimin sesini. Kimseye duyurmamak adına, Sessizce yanıyorum. Kuru bir toprağa süzülen, Yağmur damlası gibi. Yanaklarımda iki damla yaş var. Ruhum sensizliğe kelepçeli. Sen süslüyorsun hayallerimi. Yüreğimin gücü yok. Bir ömür uzaktan bakmaya. Şimdi senin bıraktığın boşluktayım. Kimse yakamıyor canımı. Kimse acıtamıyor İçimi. Ölmüyorum da. Sanki ölüm sessizliği var. Bir buz dağı gibi soğuk bedenim. Susmak istiyorum bir ömür. Ama susamıyorum İşte. Kelimelerimle çırpınıyorum. Çırpındıkça boğuluyorum, Acılarımla Denizinin İçinde...... Erhan Çuhadar Sabır Gemisinin Kaptanı |