SAAT 02.00
saat 02.00
Gecenin tenine dokunuyorum -nemli-. Gündüzden kalma bir -tebessüm-. Seni arayan bakışlar – bu saatte-. Kral ve tahtı – soytarı baş rolde- saat 02.30 Hep aynı replik hep aynı sahne – dejavu- Hadi şimdi yeni bir rol biç bana. İçinde biraz sen biraz acı birazda umut olsun. Kral ve tahtı -soytarı baş rolde- saat 03.00 Rüyalara sakladım korkularımı -kabuslarım- Hayallerimiz uzak iklimlerde kaldı. Nemli uzak ve buğulu gözlerde. Umut dolu gözlerde. Kanlanmış gözlerde. Gözlerde Gözler... saat 03.30 Uykusuzluk sarıyor yavaş yavaş bedenimi. Uyku hali belirsiz bir ölüm gibi. Bir küçük ebedi olmayan -kıyamet-. Bir tek bedende kopan kıyamet. Saat 04.00 Uyku- uyumak- horlamak- horlamamak-. Gözlerimi kapattığımda karanlığa -dalmak-. Ve gecenin bu saatinde şiir yazmak. İlham dedikleri bu olsa gerek. Saat kaç bilmiyorum. Kalem sedire düşüyor. Kağıt son rüzgarla savruldu. Aşk arka kapıdan çıktı. Acı karşımda duruyor. Ama hala aynı film- dejavu- Kral ve tahtı- soytarı baş rolde-... |
bu sadece bir oyun
bir sahne
tek kişilik tyatro oynuyorum
bütün roller benim
esas kız kötü kadın
yönetmen ben
süflor ben
sahne ruhum
ve perde...
harika bir şiirdi baştan sona; benden bir dize ekledim nacizane sanırım benzer duygular bütün insanlardaki....yüreğinize bereket saygılarımla...