Biliyor musun Vera,
Bazen susulur,utanır ömür insan olduğundan.

Cumartesilerin resmi tatil olmadığı bu şehirde
Anneler saçlarını tarar çocuklarının
Soğuk bir kaldırım kokar elleri...

Üşüyen sokaklar, göç telâşındaki kuşlar
Taş duvarlar,hiç biri anlamaz bu acıyı
Sadece öyküleri ağlar o çocukların
Anneler siler gözyaşlarını dudaklarıyla...

Bazen susulur Vera...
Hiç olmadığı kadar susulur
Bir boşlukta ıslık çalar durursun
Kaparsın gözlerini,
Kirpiklerin dökülür avuçlarına
Karışırsın bulutlara...

Ama sen sakın kapama gözlerini Vera
Ölü bir misafir gibi
Girme bu kentin rüyalarına
Düşlerinin penceresinden
O annelerin oturduğu kaldırıma bak
Susarak anla acının adının olmadığını...
Bazen susulur Vera
Acının karşısında bağıra bağıra susulur...
Ve sadece yutkunulur....

Koray Kızılcan