Bu dünyanın tekerine çomak sokmalı,
Böyle gitmez bu düzen bunu çok iyi bilirim,
Bir de sen mi düzelteceksin demiyorlar mı,
Beni düşünür gibi hipnotize masal dinlerken,
Gidiyorum ellerim suratımı kapatmaya yetmiyor,
Kızgınlıklarımı gizlerken ansızın bir ses duyuyorum;
Dünya beşten büyüktür diyen sesle irkiliyorum;
Okyanuslara acılardan kocaman limanlar kurmalıyım,
Yanaşan gemilere acıları yükleyip göndermeliyim,
Geçen zamanı saymalıyım acılarla yüreğime dokunan,
Sonra tepeden tırnağa irkilerek ayağa kalkmalıyım,
Gelen ve giden acılarla dünyanın çarkına vurmalıyım,
Bu dünyanın anasını satarken çılgınca naralar atmalıyım,
Beni kavuran yangınlar bir de mazlumların içinden çıkar,
Çünkü onlar aldatılırken bu yaşam oyununda,
Elinde İncil çıkagelir beyaz adam topraklara konmak için,
Bir de mazlum Filistin ve Türkistan’ı bilirim,
Bayram ramazan demeden yürekleri cayır cayır yanarken,
Müslüman dünyanın duyarsızlığına ahlar çekerken,
Birden kapanırlar içlerine dalıp giderler kendi yalnızlığına,
Buzullardan ekvatora doğru soğuktan sıcağa girerken,
Yemenden Somali’ye açlıktan ölen çocuklar yatarken,
Nasırlı elleri yufka yüreği babalar mazlum analar ağlarken,
Dayanamıyorum Allah’ım indir rahmetini susamış tüm alem,
Dünyaya yeniden Müslüman gönder Müslümanlar harap,
Mazlumlara sevgi ve rahmet zalimlere cehennem olan,
Zalim bizdense ben bizden değilim diyen yiğit ve mert,
Hep birlikte çomak sokalım yeter bitsin artık bu zillet!
Erol KEKEÇ/04.05.2021/01.15