yüreğimin yazlarını ,
balkonumdaki ipe astığımdan beridir..
hazan vurur maviliğini düşlerimin.
hep sol yanımda ,
çığ döküntüsü bir kış.
nereme dokunsa..
yanaklarımdan dökülen sen artığı zaman
buzul çağı kaplar şiirlerimi.
buz gibi üşürüm alfabenin sen/li yanında...!
mağrur bir beste çalar mozartın telinden..
inledikce nağmeleri vurur düşlerimin sokağına.
bam teli kırılmıştır bir kere fahişe "aşk"ların
ne kadar yıkasa küllerini ganj,da
yinede bulaşmaz temizliği gusül abdestine
hadi artık vur tenimin en ücra köşelerine terini
belki sen...
belki ben..
kimbilir ....
belkide biz düşeriz toprak ananın dağarcığına
zaman yalancı baharları imrendirecek
kardelen açmazı ..
kıyılarıma vurur kendini ,
sahipsiz düşlerin şafağı.
bir o kadarda ben/sizim aslında...!!

Emel Abokan
25/03/2014
06:13