Ruhlar Alemi
Hüzün efkâr oldu, doldu içime
Acıyı acıdan, seçtim bu gece. Kaderim zehrini, verdi elime Hepsini bir anda, içtim bu gece. Çöktükçe karanlık, göze yaş doldu Hayaller tükendi, ümitler soldu Yürek kor ateşin, harmanı oldu Harlanıp kendimden, geçtim bu gece. Dumansız ateşte, öyle bir yandım Kavrulan ciğere, dilimi bandım Vuslat gördü gönül ,ben öldüm sandım Kendime kefenler, biçtim bu gece. Eyüp gibi şükür, ettim derdime Hayran hayran baktım, ben İbrahime Elimle bıçağı, sürdüm enseme İsmaile gelen, koçtum bu gece. Hissettim gözümde, sıcak bir yaşlık Erkeklik gururu, kalktı bir anlık Kimsede görmedi, her yer karanlık Gözümden yaşları, saçtım bu gece. Yaş aktıkça yürek, daha çok yandı Dilde sessiz figan, arşa dayandı Arş titredi gönül, birden uyandı Sırrı Yaradana, açtım bu gece. Yaratan katında, halis dilekler Ve gökler açıldı, geldi melekler Gidelim dediler,O seni bekler Yedi kat semaya, uçtum bu gece. Semada huriler, biraz dinleyip Kalktılar bizimle, sende gel deyip Yüzüm yok gelmeye, diye söyleyip Huzur kapısından, kaçtım bu gece. Geri dönüp yaktım, gönül çölümü Kan ile doldurdum, yürek gölümü Bir kez daha tattım gerçek ölümü Ruhlar alemine, göçtüm bu gece. Erhan DOĞANAY |
Geri dönüp yaktım gönül çölümü
Kan ile doldurdum yürek gölümü
Bir kez daha tattım gerçek ölümü
Ruhlar alemine göçtüm bu gece
müthiş bir final.
elinize sağlık şairim.
yürek sesin hiç dinmesin.selamlarımla