Hangi düş’ün yasaklısıyım, ölü bir rengin avaresi mevsimde saklı tinim en çok da aşkın ikame ettiği serseri yüreğim.

Kibirli bir aşksın sen
Öfkeme yenik düştüğüm
Her elem vakti
Avuçlarımı açtığım semanın
Körüklü bulutları.
Solgun mudur aşkın sonundaki ferman?
Ölgün müdür gün
Ne zamanki gecede sersemlesem.

Makul olan bir aşk değil ki bu
Kimliğimi kaybettiğim
Uğruna umudun
Hala tekelindeyim zulmün
Nankör bir fani olmadım
Gel gör ki içimde yankısı duyulmayan
İç sesimde saklıdır mealim
Dediklerime ekle sen
Demediklerimi hala savuramadım
İçimde saklı seyyah teknem
Hala dümendeyim her dem vakti
Derlediğim bir şiirin bilinmez ki öncesi.

Melun bir gölge rengi
Vakur ve açık gri
Taziyelerimi sundum sunalı aşka
Özlemle dolu değildir artık yüreğim.
Kekremsi bir düş t/adında
Yandığım ne ki
Öncemde sararan bulutlara savurmuşken
Ş/aşkın mizacı ile
Yemin Billah böylesine sevmemiştim
Öncesinde mi saklıdır yeminlerim?
Edimlerde saklı, o gizli
Özneme de verip veriştirdim
Varlık dediğin ne ki?
Sevici bir i mge
Dehşetengiz benliğim
Kılı kırk yarıp sevmedim mi?

Mahzun bir gülüş mi illa ki esirgenen?
Yelloz bir rüzgâr devinen
Evrende
Oysaki vakur ve asil bir sessizlik hâkim
En derinimde
Saklı bahara kucak açmışken ezelden
Hazan mahsulü olsa da öyküm
Dillendireceklerim de saklı
İndinde sakındığım gözümü
Hala bir çocuk kalabilmenin
Verdiği hükümle.

Azıcık saf ve sıra dışıyım belki de
Meali gün yüzlü bir mevsimden
Elimle dokunmaksa ruhun
Özlem duyduğu bir zeminde
Asılı kaldığım kadar
Aykırı kimliğimle içimdeki o bitimsiz yangın
Asası mı ömrün?
Elbet saklı Mevla’mın nezdinde.

Tükenmek bilmez ki nazım niyazım
Rengimle şerh düştüğüm
Göğün en sefil neferiyim
Sancılı olsa da yüreğim
Uzağındayım kimi zaman işte
Aşk denen gizemin
En çok da ufkumda saklı hüzün
Rabbime ezelden teslim
Ettiğim yürekte saklı gizin
İzinde bir rengim
En çok da yalnızlığın pençesinde
Firar edebildiğim kadar kendimden
Eminim de bitimsiz sevgimden
Hala dokunmaksa zirveye
Ölü nefsim şad olsun şu kibirli cihanda.