Yaşam Tüketmedi Beni
Yoksulluk,
Yaşanmışlıklar ve yaşanmamışlıklar Bitirdi eritti! Yol dediğin ne ki? Bir şerit gibi! Başladı ve bitti! Benimkisi sadece bir gelip geçişti! Yaşım tüketmedi beni, Yaşanmamışlıklar yedi tüketti! Bir de yoksulluk, Bütün kentlerle beraber! Yedi Kıta üzerinde, Yoksulluk benzer her yerde Birbirine! Yaşam tüketmedi beni, Yalın ayaklı çocukları görünce, İçimdeki utancım çürüttü bedenimi Yeniden her gece .... Acılı duygular içinde! Gezdim empatimle Bazen Afrika’da, bazen de Asya’da Üzüldüm Hindistan’ın yoksul caddelerinin Perişan haline .... Benziyor memleketime! Yoksulluk hep aynı her yerde! Bazen bir çocuk olup ölüyorum Pneumonia’dan Malezya da! Bazen de varsıl İstanbul sokaklarında! Yaşam tüketmedi beni Sadece insanlar eritti bedenimi! Dallarımdan söküp aldı yoksulluk beni İnsafsızca ... Geliyoruz, ama geliyoruz yinede Vurula vurula ... Bazen kurşunla, bazen de sopayla, Ölüme inat yaşamak uğruna, Uğur getireceğiz sana! Ey memleketini bile bilmediğim Fatma Ana! Somali’de kuraklığa, Çölleri yeşil yaprağa, Şirini Ferhat’a! Acılı duygular adına Yaşam tüketmedi beni, Ona alışamamak yedi bitirdi, Şu kocaman yüreğimi! Sen aç ey sevgili Ellerimde ki kelepçemi! Bir çocuğun gözlerinde gördüm, Hissettiğim korkuyu! Korkunun en barbar yüzünü! Yutkundum tüküremedim Pis faşizmin yüzüne tükürüğümü! Yaşamak değil, Bir çocuğun acı gözleri Beni bitirdi ... H. Hüseyin Arslan - 03.02.2018 youtu.be/pj5waG6a36A |
selam ve sevgilerimle kalın sağlıcakla