GÖNLÜNLE SARIL
Öyle sevki beni, gördüğün o an
Ne olursun birden, kalbinden vurul. Bedene hükmeden, gönül ve akıl Kollar şöyle dursun, gönlünle sarıl. Âniden kaynadı, kanın/kanıma Birden ateş düştü, ol sol yanıma Akbaşlı dağları, engel tanıma Hepsini aşta gel, bu yolda yorul! Gonca iken, dikenimle dersen de Güz mevsimi, gül bahçeme girsen de Ner’desin diyerek, beni yersen de? Ona da razıyım, istersen darıl. Gir de şu gönlüme, orada yitme Sakın yanlış yola, yol diye gitme Aşktan bîhabere, aldırış etme Kınayan kınasın, yerene yeril. Beterin beteri, öyle beter ki KARA, sevdâ derler; öyle keder ki Vuslat/visal vakti, o an yeter ki Gönlümü gönlüne, yolluk et seril…! 01/02/’21 Hanifi KARA |