gece boyu titreye titreye yandıydı mum
sayıklıyordu duvar da gezinen gölgeler
yüzünü saklayan soğuk bir keder
içerde yağmur sesi
ağır sustu
kıyamet
kapısını ardına kadar açık unutmuştu

inanılmaz hayat kırıkları yaşadık
inanılmaz kan kayıplarımız oldu
davullu zurnalı ihanetler gördük
uzak geçmişimizden

yüzlerini getiremem sözlerimin önüne
yalnızlığın kuytusuna sığınmış bölge
tütsüden ve külden var olan gölge
milyonlarca kadın ve adam
siyah fiyonklardan fırladık
delik ayakkabılardan
korkudan
bekledik
iri kehribar tespih
apansız ipini koparıyor
karla karışık yağmur yağıyor
tutanağa geçiyor acılar peşpeşe

bütün kadınları tenzih ediyorum
ve erkekleri
insanlık ölmüş

herkes öldü deyince şirke
herkes ölüyor deyince sıraya giriyorum

eski bir şehrin kendisi gibi sabahından
el salla
çünkü herkes gider bir gün
kimi azmettirir
kimi memnun